Schaaldierenallergie

De symptomen variëren van jeuk en zwelling in de mond en keel tot levensbedreigende reacties. De klachten treden vooral op binnen een uur na consumptie. Maar ook aanraken en het inademen van stoom tijdens de bereiding van schaaldieren kunnen allergie veroorzaken. Ook olie die verontreinigd is met resten van schaaldieren kan aanleiding tot reacties geven.

De meest voorkomende klacht is netelroos. Maar ook andere klachten zijn gemeld: huid-, darm-, ademhalings- en oogklachten.

Schaaldieren

De groep schaaldieren omvat krab, garnalen en (rivier)kreeft, langoustines en scampi’s. Wie allergisch reageert op schaaldieren, reageert ook vaak op weekdieren (oesters, escargots, kokkels, sint jacobsschelpen (coquilles), slakken, wulken en inktvissen). Ongeveer 1% van de bevolking heeft een allergie voor vis of schaaldieren. Schaaldierallergie komt vrij vaak voor bij volwassenen en vooral in regio’s waar veel schaaldieren worden gegeten. Na pinda’s en noten is dit de meest voorkomende oorzaak van anafylaxie. Wie eenmaal een schaaldierallergie heeft, groeit er waarschijnlijk niet meer overheen.

Symptomen

De klachten na het eten van schaaldieren gaan van prikkeling en zwelling rond de mond en in de keel, over darm-, ademhalings- en oogklachten tot zelfs anafylaxie (ernstige allergische reactie met buikpijn, misselijkheid, overgeven, diarree, benauwdheid, hese stem, blauwe lippen, moeite met ademen door een gezwollen tong, vernauwde keel of luchtwegen (astmatische reactie), moeite met praten). Vaak is het een combinatie van symptomen die vergelijkbaar zijn met andere voedingsallergieën.

De symptomen treden meestal op binnen het uur na consumptie of aanraking. Schaaldierenallergie is, na pinda en noten, de meest voorkomende oorzaak van anafylaxie.

Diagnose van schaaldierenallergie

Uw arts zal eerst navraag doen naar uw persoonlijke verhaal, de anamnese. Dit geeft de eerste aanwijzingen voor een mogelijke allergie. Ook zal hij vragen naar lichamelijke klachten en zo nodig een lichamelijk onderzoek uitvoeren.

Vervolgens kan uw arts besluiten om een bloedtest (CAP-test, of de oudere benaming RAST-test) en eventueel een huidpriktest te laten uitvoeren. Een voedselprovocatietest is tot slot de gouden standaard voor het aantonen van een voedselallergie. Soms moet deze provocatietest met enige regelmaat herhaald worden om na te gaan of u nog steeds reageert op het allergeen. Dat is vooral belangrijk bij kinderen, die over hun allergie heen kunnen groeien.

Ook kan een voedselprovocatietest aangeven hoeveel van het allergeen nodig is voordat een reactie optreedt.

Behandeling

Afhankelijk van het soort allergie en de ernst van de klachten wordt bepaald in hoeverre je een strikt schaaldierenvrij dieet dient te volgen. In sommige gevallen kan er een kleine hoeveelheid van het allergeen verdragen worden. Bespreek dit met jouw arts/allergoloog of allergiediëtist.

Een voedselallergie kan doorheen de jaren milder of net ernstiger worden. Daarom is een regelmatige opvolging bij de arts belangrijk. Aan de hand van zijn bevindingen kan, indien nodig, de allergiediëtist het dieetadvies op maat aanpassen.

Een allergie voor schaaldieren kan niet genezen.

Schaaldierenallergie in het kort

Schaaldieren kunnen een levensbedreigende (anafylactische) reactie veroorzaken.
Iedere hoeveelheid schaaldieren kan klachten veroorzaken, dus ook een klein beetje.
Lees nauwkeurig alle etiketten van de ingrediënten voordat u een gerecht bereidt.
Kookt u voor iemand met voedselallergie? Overleg bij twijfel altijd eerst!
Controleer of alle werkmateriaal goed is gereinigd.
Zorg dat bij de bereiding en het serveren geen kruisbesmetting optreedt! Als een gerecht in contact komt met schaaldieren, kunt u het niet meer aan de allergische gast geven.
Lees de praktische tips bij https://www.voedselallergie.nl/wat-is-voedselallergie/anafylaxie.
Ernstige reacties moeten met adrenaline worden behandeld. Dit gebeurt met een adrenalinepen (EpiPen, JEXT of Anapen). Deze eerste keus behandeling kan levensreddend zijn.